Giuliano Carella

Ο Giuliano Carella έλαβε το Πτυχίο Διεύθυνσης Ορχήστρας στο Ωδείο "Giuseppe Verdi" του Μιλάνου, το Πτυχίο Σύνθεσης στο Ωδείο "Cesare Pollini" της Πάντοβας, ενώ έλαβε Τιμητικό Δίπλωμα από την Ακαδημία Chigiana di Siena, όπου ειδικεύτηκε δίπλα στο Franco Ferrara.
Υπήρξε επανειλημμένως Διευθυντής Ορχήστρας της Κρατικής Όπερας της Βαυαρίας (Bayerische Staatsoper) του Μονάχου, της Κρατικής Όπερας του Αμβούργου, της Opéra Comique του Παρισιού, της Όπερας της Μασσαλίας, της Όπερας του Ρήνου στο Στρασβούργο, του Teatro Nacional de la Zarzuela και του Βασιλικού Θεάτρου της Μαδρίτης, του Liceu της Βαρκελώνης, του Teatro di Sao Carlos της Λισσαβόνας, της Όπερας του Μόντε Κάρλο, της Opera North του Λιντς, της New Israeli Opera του Τελ Αβίβ, του Teatro Colon του Μπουένος Άιρες, του Michigan Opera Theatre του Ντιτρόιτ, του New National Theatre του Τόκυο, της Όπερας της Βαλλονίας της Λιέγης, της Όπερας της Τουλόν, καθώς και μεταξύ άλλων της Αρένας της Βερόνας, του Teatro Comunale της Μπολόνιας, του Teatro Massimo του Παλέρμου, του Teatro Carlo Felice της Γένοβας, του Teatro Verdi της Τεργέστης, του Φεστιβάλ Όπερας Ροσίνι του Πέζαρο, του Φεστιβάλ Martina Franca, του Φεστιβάλ Puccini στο Τόρε ντελ Λάγκο και του Φεστιβάλ Μπελκάντο του Ντόρντρεχτ.
Διευθύνει τακτικά ένα ευρύ ρεπερτόριο, από τον Giovanni Paisiello έως το Lorenzo Ferrero, το οποίο περιλαμβάνει το σύνολο των σημαντικότερων έργων του ιταλικού λυρικού θεάτρου.
Πέρα από το ρεπερτόριό του στον τομέα της όπερας, αναπτύσσει και σημαντική δραστηριότητα σε αυτόν της συμφωνικής μουσικής, διευθύνοντας μερικές από τις πλέον αναγνωρισμένου κύρους ορχήστρες σε μερικές από τις πλέον φημισμένες αίθουσες συναυλιών, όπως είναι η Αίθουσα Pleyel του Παρισιού ή το Concertgebouw του Άμστερνταμ.
Έχει ηχογραφήσει πολλές πλήρεις όπερες, μεταξύ των οποίων θυμόμαστε αυτές που συστήνουν οι κριτικοί, όπως η συλλεκτική έκδοση της La Sonnambula ("Βραβείο Musica e dischi") και η κριτική έκδοση του Ernani ("Βραβείο Diapason") για τη δισκογραφική εταιρεία Nuova Era, το L'ultimo giorno di Pompei του Pacini ("Βραβείο Le Timbre de Platine") για την Dynamic, καθώς και ρεσιτάλ τα οποία ηχογράφησε για τις Teldec και Erato, διευθύνοντας την Αγγλική Ορχήστρα Μουσικής Δωματίου (English Chamber Orchestra) με τους Sumi Jo και Jennifer Larmore (Υποψηφιότητα για το "Βραβείο Grammy" 1999). Για την Opera Rara ηχογράφησε το Elisabetta, Regina d’Inghilterra του Rossini με την Jennifer Larmore, ένα CD με αποσπάσματα του L’esule di Granata του Meyerbeer με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Λονδίνου, καθώς και την Adelaide di Borgogna του Rossini, σε ζωντανή ηχογράφηση από το Φεστιβάλ του Εδιμβούργου.
Μεταξύ των πιο πρόσφατων εμφανίσεών του είναι η Lucrezia Borgia στην Όπερα του Μόντε Κάρλο, η Madama Butterfly στο Teatro Regio της Πάρμας, η La finta semplice στο Teatro La Fenice της Βενετίας, η Norma στο Teatro Bellini της Κατάνιας (που μαγνητοσκοπήθηκε σε Dvd από την Dynamic), το Un Giorno di Regno στην Όπερα της Νανσύ και της Λορένης, η Turandot στο Gran Teatre del Liceu της Βαρκελώνης (που μαγνητοσκοπήθηκε σε Dvd), η Adelaide di Borgogna στο Διεθνές Φεστιβάλ του Εδιμβούργου, το Il Diluvio universale στο Theatre Royal Drury Lane του Λονδίνου (που ηχογραφήθηκε επίσης σε στούντιο για την Opera Rara), ο Il Trovatore και τo Die Zauberflöte στην Όπερα της Τουλόν και o Andrea Chenier για τη Vara Radio στο Konzertgebouw του Άμστερνταμ.
Οι μελλοντικές του συνεργασίες περιλαμβάνουν μια περιοδεία στην Ιαπωνία με τη Norma και το Teatro Bellini της Κατάνιας, δυο συναυλίες με τη Fiorenza Cedolins στο Teatro del Giglio της Lucca και στο Teatro Verdi της Φλωρεντίας, ο Poliuto για τη Vara Radio στο Konzertgebouw του Άμστερνταμ, η Lucia di Lammermoor στο Στρασβούργο, η Aida στο Michigan Opera Theatre του Ντιτρόιτ, η Aida, η Turandot, το Nabucco και ο Don Giovanni στην Όπερα της Τουλόν, καθώς και ο Cyrano de Bergerac και ο Andrea Chenier με το Roberto Alagna στο Μόντε Κάρλο.
Ο Giuliano Carella είναι Πρόεδρος των "I Solisti Veneti" από το 1990.