William Orlandi

Μετά τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Μπρέρα στο Μιλάνο, ο William Orlandi έχει υπογράψει τα σκηνικά και τα κοστούμια για τον Il Trovatore στο Teatro San Carlo της Νάπολης σε σκηνοθεσία Alberto Fassini, για τον Don Carlo και τον Don Giovanni στην Πάρμα, την Juditha Triumphante για το Atelier Lyrique του J.C. Malgoire, την Die lustige Witwe και πολλές ακόμα οπερέτες, όπως το Ľ Aqua Cheta, τη Frasquita και τον Der Zigeunerbaron σε σκηνοθεσία Gino Landi στην Τεργέστη. Έχει επίσης υπογράψει τα σκηνικά και τα κοστούμια για την Elisabetta al Castello di Kenilworth του Donizetti στο Φεστιβάλ του Μπέργκαμο, για τους Ι Quatro Rusteghi, την Die Entfϋhrung aus dem Serail του Mozart στη Γενεύη και το Il Trittico του Puccini στο Φεστιβάλ του Σπολέτο σε σκηνοθεσία Gian-Carlo Menotti. Με τον τελευταίο έκανε το ντεμπούτο του στο Τeatro Verdi της Τεργέστης με την όπερα Ľ ultimo Selvaggio, καθώς και με τον Il Barbiere di Siviglia του Rossini στη Ματσεράτα, την Tosca του Puccini και την Agrippina του Haendel στο Παλέρμο. Στην Piccola Scala συνυπογράφει με τον Peter Ustinov τη Μavra, τη Renard, τη The Flood, την Katia Kabanova του Janáček στο Αμβούργο, καθώς και τη La Bohθme στο Δημοτικό Θέατρο της Μπολόνιας σε σκηνοθεσία Lorenzo Mariani.
Εκτός από τα σκηνικά και τα κουστούμια του Romιo et Juliette στο Παλέρμο, σχεδίασε επίσης για τον Il Trovatore και το Werther στο Νέο Εθνικό Θέατρο του Τόκιο, για τη La Straniera του Bellini στην Κατάνια και για τη Norma στο Βασιλικό Θέατρο του Τορίνου, όλα σε σκηνοθεσία Alberto Fassini. Και πάλι στο Τeatro Verdi της Τεργέστης σχεδίασε για τα Les Contes ď Hoffmann σε σκηνοθεσία Gino Landi και με τον ίδιο σκηνοθέτη για την Die lustige Witwe στο Θέατρο Όπερας της Ρώμης, καθώς επίσης και για το Ľ Elisir ď Amore σε σκηνοθεσία Arnaud Bernard στο Θέατρο του Καπιτωλίου της Τουλούζης.
Από το 1987 συνεργάζεται τακτικά με τον Gilbert Deflo: το La Foret του Liebermann στο Μεγάλο Θέατρο της Γενεύης είναι η αρχή αυτής της συνεργασίας και θα επακολουθήσουν η Aida στη Γλασκώβη, τη Λοζάννη και την Κοπεγχάγη, ο Falstaff και ο Otello στην Αμβέρσα, ο Roland στα Ηλύσια Πεδία του Παρισιού, το Il Ritorno ď Ulisse in Patria στο Μονπελιέ, το Ίνσμπρουκ και το Τόκιο, η Ľ Incoronazione di Poppea στο Μονπελιέ, το Ίνσμπρουκ, την Αμβέρσα, τη La Scala του Μιλάνου και το Τeatro Colon του Μπουένος Άιρες, η Pique Dame και ο Orfeo ed Euridice στη Βαρκελώνη, η Tosca, η Carmen, ο Faust και ο Falstaff στη Ματσεράτα, ο Otello και ο Don Giovanni στην Καρλσρούη, η Manon στην Όπερα της Βαστίλης στο Παρίσι, η La Clemenza di Tito και το Cosμ fan tutte στη Λοζάννη.
Και πάλι με τον Gilbert Deflo η Carmen και το Ľ Amour des trois Oranges στην Κατάνια, ο Croesus του Keiser στην Κρατική Γερμανική Όπερα του Βερολίνου, ο Don Quichotte στην Όπερα της Βαστίλης στο Παρίσι, η Cavalleria rusticana του Mascagni, η Thιrθsa του Massenet, ο Rigoletto του Verdi και η La Gioconda του Ponchielli κατά το 2002 και 2003 στην Όπερα της Ζυρίχης. Στο τέλος του 2003 θα εργαστεί για τη Lakmι του Delibes για το Teatro Massimo του Παλέρμο σε σκηνοθεσία A. Bernard, τη Semiramide του Rossini στο Φεστιβάλ Όπερας Rossini του Πέζαρο σε σκηνοθεσία Dieter Kaegi, τις Le Donne Curiose του Wolf-Ferrari σε σκηνοθεσία Saverio Marconi στο Θέατρο της Φιλαρμονικής της Βερόνας και τέλος το Serse του Haendel στο Θέατρο των Ηλυσίων Πεδίων, πάντα σε σκηνοθεσία G. Deflo.
Το φθινόπωρο του 2004 σχεδίασε για το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης τα κοστούμια για τη Lucia di Lammermoor του Donizetti.