Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΜΟΥ Ο ΑΜΑΝΤΕΟΥΣ

Μια καθαρά «γυναικεία υπόθεση»
Η άγνωστη ιστορία της αδελφής του Αμαντέους Μότσαρτ. Μια γυναίκα που δεν της επέτρεψαν να πραγματοποιήσει το όνειρό της. Ένα παιδί-θαύμα που έμεινε στην αφάνεια. Η Πέμη Ζούνη και η Βάνα Πεφάνη συναντιούνται ξανά. Αφορμή η Νάνερλ Μότσαρτ. Μια γυναίκα του 18^ου αιώνα και οι δύο σύγχρονες γυναίκες και καλλιτέχνιδες δημιουργούν, σχεδιάζουν και συνομιλούν με το τότε και το σήμερα, μοιράζονται τις ανησυχίες τους, εξερευνούν τρόπους αφήγησης και επικοινωνίας, ανακαλύπτοντας ομοιότητες και διαφορές για τη θέση της γυναίκας στο κοινωνικό σύνολο. Τα παιδικά χρόνια του Αμαντέους και της Νάνερλ, η ανέλιξή τους, η σχέση με τον πατέρα τους, θα παρασταθούν σ’ έναν αρμονικό συνδυασμό Θεάτρου και Μουσικής με τις μελωδίες του Μότσαρτ στο πιάνο από τον Διονύση Μαλλούχο. Μια μουσικό-θεατρική σκηνική περιπέτεια, που μιλά για ακυρωμένες επιθυμίες, αδελφικές σχέσεις, το «ταλέντο» και την καλλιτεχνική υπεροψία, τον έρωτα και τη μοναξιά. Μια βαθιά ανθρώπινη ιστορία, γνωστή σε ελάχιστους, που αφορά όλους τους ανθρώπους, από την εφηβεία έως την τρίτη ηλικία.

Σημείωμα σκηνοθέτη:
Η Πέμη Ζούνη συναντά τη Νάνερλ Μότσαρτ, σε σκηνοθεσία της Βάνας Πεφάνη. “Δεξιοτέχνης, ταλέντο, διάνοια, παιδί θαύμα”. Με αυτές τις λέξεις υμνούσαν στη δεκαετία του 1760 ένα μέλος της οικογένειας των Μότσαρτ. Όχι τον Βόλφγκανγκ Αμαντέους, αλλά την αδελφή του Νάνερλ Μότσαρτ. Μαζί όργωσαν ολόκληρη την Ευρώπη και γνώρισαν την αποθέωση ως “παιδιά θαύματα”. Μέχρι τη χρονιά που η Νάνερλ έκλεισε τα δεκαοκτώ της χρόνια. Σύμφωνα με τα ήθη της εποχής ήταν πλέον σε ηλικία γάμου. Έτσι, αυτή η σπουδαία μουσικός πέρασε στο περιθώριο. Μια ιστορία για τις ακυρωμένες επιθυμίες, τις αδελφικές σχέσεις, για το “ταλέντο” και την καλλιτεχνική υπεροψία, για τον έρωτα και τη μοναξιά. Μια βαθιά ανθρώπινη ιστορία, γνωστή σε ελάχιστους, που αφορά όλους τους ανθρώπους, από την εφηβεία, έως την τρίτη ηλικία.