Μ. ΒΟΥΛΟΓΙΑΝΝΗ - Π. ΜΥΛΑΡΑΚΗ - Ε. ΜΑΥΡΟΥ: ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΑΠΩΛΕΙΑ...

---

Α’ Μέρος
Benedetto Marcello: “Quella fiamma che m’accende”
Jules Massenet: Nuit d‘Espagne
Richard Strauss: Morgen, Έργο 27, Αρ. 4
Jules Massenet: Méditation de Thaïs για βιολί και πιάνο, από την όπερα Thaïs
Jules Massenet: Élégie
Αntonio Vivaldi: “Sposa son disprezzata”, άρια από την όπερα Bajazet

B’ Μέρος
Richard Strauss: Ruhe, meine Seele!, Έργο 27, Αρ. 1
Camille Saint-Saëns: “Mon coeur s'οuvre à ta voix” για βιολί και πιάνο, άρια από την όπερα Samson et Dalila
Jules Massenet: “Je ne suis que faiblesse... Adieu, notre petite table”, ρετσιτατίβο και άρια από την όπερα Manon
Vincenzo Bellini: “Deh! non volerli vittime” για βιολί και πιάνο, άρια από την όπερα Norma
Henry Purcell: “Thy hand, Belinda... When Ι am laid in earth”, ρετσιτατίβο και άρια από την όπερα Dido and Aeneas

---

Ένα ταξίδι συντροφιά με ένα πιάνο, ένα βιολί και τη φωνή, στα μύχια μονοπάτια της ύπαρξης... Το όνειρο της Ερωτευμένης Ψυχής, η διαδρομή της και η σχέση της με την απώλεια του ονείρου. Σ’ όλα τα χρόνια, σε όλες τις εποχές του ανθρώπου, η απώλεια του Έρωτα θρηνούνταν, είτε με εσωτερικότητα και καρτερικότητα, όπως στην περίφημη άρια του A. Vivaldi, “Sposa son disprezzata”, είτε με απελπισία και επίγνωση του επερχόμενου τέλους του ίδιου πια του ανθρώπου, ή ακόμα και με το εκούσιο “άφημα” του ανθρώπου στον Θάνατο, κάνοντας έτσι την απώλεια ολοκληρωτική, όπως στον συγκλονιστικό θρήνο της Dido, “When Ι am laid in earth”.
Το μοναδικό ταξίδι του Έρωτα, που παραμένει μαγικό ακόμα και με τις απώλειές του...