VOICES OF MADNESS

Η ιδέα της ‘τρέλας’ υπήρξε πάντοτε δημοφιλής για τους συνθέτες στο πέρασμα των αιώνων. Τα Μad Songs (τραγούδια τρέλας) άνθισαν στην Αγγλία κατά το δεύτερου μισό του 17ου αιώνα και παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Είναι απο τα πιο παράξενα στολίδια στο χώρο της Baroque μουσικής και πολλά από αυτά γράφτηκαν για θεατρικά έργα, ενώ μας διαφωτίζουν σχετικά με τις συνήθειες και τα ταμπού της εποχής, όπου μια αγαπημένη ενασχόληση των Λονδρέζων ήταν να επισκέπτονται το Bedlam -άσυλο ψυχασθενών- και να παρατηρούν την παράξενη συμπεριφορά των εγκλείστων. Και ενώ η τάση της ‘τρέλας’ ήταν στο προσκήνιο της λογοτεχνίας και της δραματουργίας (King Lear, Macbeth, Hamlet), οι ακραίοι και ‘αιχμηροί’ στίχοι ενέπνευσαν τον Purcell και τους σύγχρονούς του, τη δημιουργία κάποιων εκ των ευφυέστερων συνθέσεών τους. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι τα τραγούδια γράφονταν συνήθως για γυναικείους χαρακτήρες. Παρόλα αυτά, τα περισσότερα από αυτά δεν απεικόνιζαν αληθινή τρέλα, αλλά μια κεκαλυμμένη ερωτική συμπεριφορά καθώς σε μία εποχή όπου επικρατούσε ο ορθολογισμός και η αυτοσυγκράτηση, θεωρούνταν τολμηρό για τις γυναίκες να εκφράζουν έντονα συναισθήματα. Τα τραγούδια είναι γραμμένα σε περίπλοκη δομή και αποτελούνται συνήθως από πολλά μέρη. Από τα κυριότερα χαρακτηριστικά τους είναι οι βίαιες αλλαγές της διάθεσης οι οποίες προσδιορίζονται από τις απότομες αλλαγές στο ρυθμό, την ταχύτητα, την τονικότητα και τις δυναμικές.
Το Βutoh είναι σύγχρονη, avant garde κατά βάση αυτοσχεδιαστική, χορευτική τέχνη. Εμπνευσμένο από τον Γερμανικό εξπρεσιονισμό, τον σουρεαλισμό και το κίνημα dada, δημιουργήθηκε το 1959 από τον Ιάπωνα χορογράφο Tatsumi Hijikata και έκτοτε έχει εξαπλωθεί στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Χρησιμοποιεί το σώμα σαν ένα ζωντανό, μεταλλασσόμενο γλυπτό, που δημιουργός του είναι η ίδια η ζωή . Επιλέξαμε το butoh στην κινησιολογική μας έρευνα καθώς διαπραγματεύεται, αντλώντας παραστατικό υλικό απο τα ανοίκεια εκείνα μέρη της ανθρώπινης ύπαρξης, τον θάνατο, τo ένστικτο της επιβίωσης, την τρελά, όσο καμιά άλλη μορφή σωματικής τέχνης. Στόχος είναι να δημιουργήσουμε ένα ποιητικό σωματικό χάρτη με τον οποίο επιτελεστής και θεατής θα ταξιδέψουν ασφαλείς με κύριο όχημα την φωνή, μέσα στην αλήθεια της δημιουργίας.