ΕΙΚΟΣΙ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ

---

Α' Μέρος
Ο Κύκλος του C.N.S. (1952)
(σε στίχους Μάνου Χατζιδάκι)
1. Με Πνίγει Ετούτη η Θάλασσα
2. Ο Αφέντης Έφυγε Πρωί
3. Μια Θλιμμένη Αρχόντισσα
4. Στην Αποβάθρα
5. Θα Περιμένω σε Παραλία Ερημική
6. Εγώ Ειμ' Ένα Σύννεφο
τραγούδι: Τάσης Χριστογιαννόπουλος / πιάνο: Ντόρα Μπακοπούλου
 
Ματωμένος Γάμος (1948)
(από το ομώνυμο θεατρικό του F.G. Lorca, σε απόδοση Νίκου Γκάτσου)
- Εισαγωγή
- Τώρα Νυφούλα μου Χρυσή
- Νανούρισμα
- Γύρνα Φτερωτή του Μύλου
- Κουβάρι Κουβαράκι
- Ήταν Καμάρι της Αυγής
- Επίλογος
τραγούδι: Έλλη Πασπαλά / πιάνο: Ντόρα Μπακοπούλου
 
Αισθησιακό (από Τα Τραγούδια της Αμαρτίας)
Το Τραγούδι του Δρόμου (από το έργο Αντικατοπτρισμοί)
Ο κύριος Νολλ (από Το Χαμόγελο της Τζοκόντας)
σόλο πιάνο: Ντόρα Μπακοπούλου
 
Β' Μέρος
Καπετάν Μιχάλης (1966)
(οι στίχοι των τραγουδιών είναι από αυθεντικές φράσεις του ομώνυμου μυθιστορήματος του Νίκου Καζαντζάκη)
1. Όμορφη που 'ναι η Κρήτη!
2. Δεν Ήταν Νησί
3. Κυρά μου Αμπελιώτισσα
4. Η Κρασογιώργαινα
5. Μεγαλοβδόμαδο
6. Βαριά Απόψε η Νύχτα
7. Πού είναι ο Θεός;
τραγούδι: Τάσης Χριστογιαννόπουλος / πιάνο: Ντόρα Μπακοπούλου
 
Κάπου Υπάρχ' η Αγάπη μου (στίχοι Μάνου Χατζιδάκι)
Τα Παιδιά Κάτω στον Κάμπο (στίχοι Μάνου Χατζιδάκι)
Φέρτε μου Ένα Μαντολίνο (στίχοι Μάνου Χατζιδάκι)
Μην τον Ρωτάς τον Ουρανό (στίχοι Γιάννη Ιωαννίδη & Παναγιώτη Κοκοντίνη)
τραγούδι: Έλλη Πασπαλά
 
Ο Μεγάλος Ερωτικός (1972) - (αποσπάσματα)
- Με την Πρώτη Σταγόνα της Βροχής (σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη)
- Σ' Αγαπώ (σε ποίηση Μυρτιώτισσας)
- Μέρες του 1903 (σε ποίηση Κωνσταντίνου Καβάφη)
- Ποιος Ειν' Τρελός από Έρωτα (σε ποίηση Γιώργου Σαραντάρη)
- Πέρα στο Θολό Ποτάμι (από το θεατρικό Περλιμπλίν και Μπελίσα του F.G. Lorca, σε απόδοση Νίκου Γκάτσου)
- Κέλομαί σε Γογγύλα (σε ποίηση Σαπφούς)
- Πάθη από τον Έρωτα (από την Ερωφίλη του Γεωργίου Χορτάτση)
- Τα Λιανοτράγουδα (από τα δημοτικά μας τραγούδια)
  τραγούδι: Έλλη Πασπαλά, Τάσης Χριστογιαννόπουλος / πιάνο: Ντόρα Μπακοπούλου

---

Πέρασαν 20 χρόνια από την ημέρα που έπαψε ο Χατζιδάκις να ζει ως θνητός ανάμεσά μας. Η μουσική του όμως, ολοζώντανη, είναι εδώ, δίπλα μας, επιμένει! Διακριτική μα αποκαλυπτική, μας σκουντάει, μας ξανασυγκινεί, μας θυμίζει την ιστορία μας, τα όνειρά μας, τον πόνο μας και μας παρασύρει στον άφθαρτο κόσμο, στον άυλο κόσμο της ομορφιάς και της ποιητικής μας διάστασης. Την θέλουμε, την αγαπάμε, την έχουμε ανάγκη...
Σ' ευχαριστούμε, Μάνο!