Rosario Toledo

Η Rosario Toledo γεννήθηκε στο Cadiz όπου και ξεκίνησε να σπουδάζει χορό στις τοπικές σχολές. Όταν ήταν ακόμη πολύ μικρή, μετακόμισε στη Σεβίλλη όπου και σπούδασε Ισπανικό Χορό και Κλασσικό Μπαλέτο στο Ωδείο. Στην ηλικία των 17 ετών πραγματοποίησε την πρώτη της Ισπανική περιοδεία με την παράσταση Por Ley de Vida, υπό τη διεύθυνση των Charo Cruz και Enrique el Extremeno. Από τότε ξεκίνησε η συνεργασία της με το Θίασο της Manuela Carrasco και συμμετείχε σε παραστάσεις που διηύθυναν καλλιτέχνες όπως οι Antonio Canales, Eva La Yerbabuena, Javier Latorre, Belén Maya. Το 1998, απέσπασε δυο Εθνικά Βραβεία στο Διαγωνισμό της Τέχνης του Φλαμένκο της Κόρδοβα, με ομόφωνη απόφαση της κριτικής επιτροπής. Εργάστηκε ως σολίστας στο Θίασο του Mario Maya με την παράσταση De Cadiz a Cuba. La Mar de Flamenco (10η Μπιενάλε της Τέχνης του Φλαμένκο, στη Σεβίλλη), ενώ το 1999, απέσπασε βραβείο στο Φεστιβάλ της La Union. Πραγματοποίησε περιοδείες στην Ιαπωνία, στη Γαλλία και συμμετείχε σε διάφορα Φεστιβάλ. Προσκλήθηκε από το Joaquin Grilo να συμμετάσχει στο θίασό του. Συνεργάζεται ακόμη μαζί του ως πρώτη χορεύτρια. Συμμετείχε στο Φεστιβάλ του Wuppertal (Pina Baush) με το Joaquin Grilo και ως πρώτη χορεύτρια στη 12η Μπιενάλε της Σεβίλλης (2002) με το θέαμα Rinconete y Cortadillo. H Rosario Toledo ανήκει σε μια γενιά νέων καλλιτεχνών που είναι αφιερωμένη στο χορό και που προσπαθεί, μέσα από αυτόν, να προωθήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την τέχνη του Φλαμένκο σε παγκόσμιο επίπεδο. Από τότε που ήταν έξι μόλις ετών, ξεχωρίζει για την τέχνη της στο χορό. Ο χορευτής Mario Maya την ανακάλυψε πολύ γρήγορα και, όταν εκείνη ήταν μόλις δεκατεσσάρων ετών, έγινε παρτενέρ του στο χορό στις παραστάσεις Ay Jondo και Et Amargo. Κατά τη διάρκεια των τριών ετών της συνεργασίας της με το Mario Maya, γύρισαν ολόκληρο τον κόσμο δίνοντας παραστάσεις σε πολύ σημαντικούς χώρους όπως το Carnegie Hall της Νέας Υόρκης και το Carré Sylvia Monfort, στο Παρίσι. Από το 1984 έως το 1994, συμμετέχει στο Cumbre Flamenca, μια παράσταση με την οποία περιόδευσε στην Ισπανία, την Αγγλία, την Ινδία, την Αυστραλία, τον Καναδά, μεταξύ άλλων. Το 1991, χορεύει με το θίασο "Estrellas de la Bienal" πραγματοποιώντας περιοδείες στη Γαλλία. Το 1993, χορεύει σε μα παράσταση φλαμένκο με τους Joaquín Cortés, Antonio Canales και τον πιανίστα Arturo Pavón. Το 1994, δημιουργεί το δικό της θίασο δίνοντας παραστάσεις στο Ρωμαϊκό Θέατρο του Καρακάλλα, στο θέατρο Trianon του Παρισιού και, πρόσφατα, στο Φεστιβάλ της Mont de Marsan, στη Γαλλία. Το 1996, ο Salvador Távora της προτείνει να είναι η πρωταγωνίστρια της παράστασης Carmen που γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Η πρεμιέρα δόθηκε στο Teatro de la Maestranza στα πλαίσια της Μπιενάλε της Τέχνης του Φλαμένκο και, αργότερα, περιόδευσε σε όλη την Ισπανία. Το 1997, συμμετέχει στην παράσταση του José Heredia Maya, Un Gitano de Ley, στην οποία παίζει το ρόλο της Τερέζα, της γυναίκας του "El Pele". Η πρεμιέρα δόθηκε στον Καθεδρικό ναό της Σεβίλλης ενώ η παράσταση πραγματοποιήθηκε επίσης στη Βασιλική της Ρώμης, μπροστά στον πάπα Ιωάννη-Παύλο το 2ο, την ημέρα της οσιοποίησης του Ceferino Gimenez Maya "El Pele". Το 1999, συμμετείχε ως προσκεκλημένος καλλιτέχνης στην περιοδεία του Joaquín Cortés στην Ισπανία, με την παράσταση Pasión Gitana. Τον Απρίλιο του ίδιου χρόνου, συμμετέχει ως πρώτη χορεύτρια μαζί με τον Plácido Domingo στην όπερα El Cid, της οποίας η πρεμιέρα δόθηκε στο Teatro de la Maestranza της Σεβίλλης. Ο Antonio Canales την προσκαλεί να συμμετάσχει ως πρώτη χορεύτρια στη νέα του παράσταση Fuerza Latina. Η δύναμή της και το πάθος της για το χορό, στον οποίο είναι απόλυτα αφιερωμένη (τιμώντας το πρόσωπο το οποίο θαυμάζει περισσότερο, την Carmen Amaya), την καθιστούν μια από τις πλέον ταλαντούχες χορεύτριες της γενιάς της.