Roberto Servile
Βαρύτονος
Ξεκίνησε αρχικά σπουδές ιατρικής στην Μπολόνια και ταυτόχρονα εμφανιζόταν σ’ ένα συγκρότημα ροκ και ποπ μουσικής στη γενέτειρά του, τη Γένοβα. Όταν κάποιος πρόσεξε την ωραία του φωνή, ο Servile άρχισε να την εκπαιδεύει με τη βοήθεια του παιδαγωγού Paride Venturi. Πρωτοεμφανίστηκε σ΄ ένα μικρό ιταλικό θέατρο στο ρόλο του Malatesta στον Don Pasquale. Στις πρώτες, μεγάλες του επιτυχίες συγκαταλέγονται ο Don Carlo στον Ernani του Verdi το 1984 στο Teatro Comunale της Μόντενα και o Marcello στη La Bohème στο Teatro Comunale του Tρεβίζο. To 1985 και το 1986 εμφανίστηκε στο Teatro Margherita της Γένοβας. Το 1985 κέρδισε στο Διαγωνισμού Τραγουδιού "Pavarotti" στη Φιλαδέλφεια και τον επόμενο χρόνο έκανε το ντεμπούτο του στην Όπερα της ίδιας πόλης ως Marcello στη La Bohème (στην ίδια παράσταση, ο διάσημος τενόρος Luciano Pavarotti ερμήνευσε το Rodolfo). Έκτοτε έκαναν αρκετές κοινές εμφανίσεις. Το 1986 εμφανίστηκε στη Φλωρεντία, το 1987 έπαιξε στο Teatro Verdi της Τεργέστης και στο Grand Théâtre της Γενεύης, ενώ από το 1989 εμφανίζεται τακτικά στην Όπερα της Ρώμης, όπου συμμετείχε στην επανεκτέλεση της όπερας του Rossini Zelmira και όπου το 1994 ερμήνευσε τον Enrico στη Lucia di Lammermoor. Το 1990, στα εγκαίνια του ανακαινισμένου Teatro Carlo Felice στη γενέτειρά του, τη Γένοβα, ερμήνευσε τον Conte di Luna στον Il Trovatore (με τη Raina Kabaiwanska στο ρόλο της Leonora). Το 1990 εμφανίστηκε στο Teatro Regio του Τορίνου ως Rodrigo στον Don Carlo του Verdi, το 1992 στο Φεστιβάλ της Ματσεράτα ως πατέρας Germont στη La Traviata και πάλι ως Εnrico. Στη συνέχεια ακολούθησαν εμφανίσεις στο Teatro San Carlo της Νάπολης (ήδη από το 1993), στο Teatro Massimo του Παλέρμο (1993), στην Όπερα του Σαντιάγο της Χιλής (1994), στο Teatro Regio του Τορίνου (1994), στην Κρατική Όπερα του Αμβούργου (1995) και στο Κρατικό Θέατρο της Καρλσρούης (Μarcello στη La Bohème, 1995). Το 1996 εμφανίστηκε στην Όπερα της Ρώμης ως Osaka στην Iris του Mascagni, ως Marcello στις παραστάσεις της La Bohème που ανέβηκαν στην Πλατεία της Σιένα στη Ρώμη, ως πατέρας Miller στη Luisa Miller του Verdi στο Μπιλμπάο, στον Il Corsaro του Verdi στο Λονδίνο, στη Γερμανική Όπερα του Βερολίνου επίσης ως Enrico και ως Conte di Luna, στο Φεστιβάλ της Ματσεράτα στο ρόλο του Ezio στον Attila του Verdi και στο Τeatro San Carlo της Νάπολης στο ρόλο του Albert στο Werther του Massenet. Στο Άμστερνταμ ερμήνευσε τον Nottingham στο Roberto Devereux του Donizetti και το Ford στο Falstaff του Verdi. Από το πολύπλευρο ρεπερτόριό του επί σκηνής ας αναφερθούν ενδεικτικά ο Schaunard στη La Bohème, o Oreste στην Iphigénie en Tauride του Gluck, ο Conte Rodolfo στη La Sonnambula του Bellini, o Figaro στον Il Barbiere di Siviglia του Rossini, o Azo στην Parisina του Donizetti (Φεστιβάλ Wexford 1996), o Μacbeth στην oμώνυμη όπερα του Verdi, ο Zurga στους Pêcheurs de Perles του Bizet, ο Escamillo στην Carmen, ο Belcore στο Ľ Elisir ď Amore του Donizetti και ο Haly στη Ľ Italiana in Algeri του Rossini. Έχει πραγματοποιήσει ηχογραφήσεις με την Delta (Αποσπάσματα από όπερες του Verdi) και τη Νaxos (Conte di Luna στην πλήρη ηχογράφηση του Il Trovatore, και Figaro στον Il Βarbiere di Siviglia).