Celina Lindsley
Σοπράνο
Η υψίφωνος Σελίνα Λίντσλεϊ γεννήθηκε στο Γουέστμοντ της Νέας Υόρκης. Σπούδασε στη Σχολή Ήστμεν της Νέας Υόρκης και έκανε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Μαίρυλαντ. Μετά από πολυάριθμες εμφανίσεις στην Αμερική έγινε μέλος της όπερας του Ντίσελντορφ. Ως ανεξάρτητη καλλιτέχνης εμφανίστηκε στις σκηνές μεγάλων λυρικών θεάτρων της Γερμανίας, μεταξύ των οποίων του Βερολίνου, του Αμβούργου, της Φρανκφούρτης, της Στουτγάρδης και της Κολωνίας, καθώς επίσης και σε αίθουσες όπως του Covent Garden, της Κρατικής Όπερας στη Βιέννης, του Θεάτρου Liceo στη Βαρκελώνη, του Θεάτρου de la Monnaei στις Βρυξέλλες. Παρ' όλο που έγινε ευρύτερα γνωστή για τις ερμηνείες της σε ρόλους του λυρικού θεάτρου, όπως της Λουτσία, της Κονστάνς, της Τραβιάτα, της Τζίλντα, της Μανόν, της Δόνα Άννα και της Λούλου, η συμμετοχή της σε συναυλίες είναι το ίδιο σημαντική. Το ρεπερτόριό της ξεκινάει από το Μπάχ και καταλήγει στο Χέντσε, ενώ περιλαμβάνει ορατόρια, ρεσιτάλ, Lieder, καθώς και μουσική δωματίου. Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνει στην ερμηνεία ρόλων σε λιγότερο γνωστές όπερες, όπως της Λουκρητίας στο Il due Foscari του Βέρντι, της Μπέρθα στον Προφήτη του Μάγιερμπιρ και της Μαρί στο Wozzeck του Γκούρλιτ. Η Λίντσλεϊ έχει εμφανιστεί σε πολλά γνωστά μουσικά φεστιβάλ, όπως της Λουκέρνης, το Berliner Festwochen, το Salzburger Festspiele, το Καλοκαιρινό Φεστιβάλ της Βιέννης, το Φεστιβάλ Bloosom και το Φεστιβάλ Μπαχ στο Άνσμπαχ. Έχει συνεργαστεί με σημαντικές ορχήστρες, όπως η Φιλαρμονική Ορχήστρα του Βερολίνου, το Ensemble Contemporain και το Σύνολο Μουσικής Δωματίου της Συμφωνικής Ορχήστρας Ραδιοφωνίας του Βερολίνου, και με διάσημους αρχιμουσικούς, μεταξύ των οποίων ο Ντόναχι, ο Άλντο Τσεκκάτο, ο Ντάνιελ Μπάρενμπόιμ και άλλοι. Έχει πραγματοποιήσει πλήθος ηχογραφήσεων σε έργα, όπως το Masimila Doni του Σεκ, το Bassariden του Χέντσε, το Ariane του Μαρτινού, το Nusch-Nusch Tänze του Χίντεσμιθ, το La vita nuova του Βολφ-Φερράρι, ο Turandot του Μπουσόνι και πολλά άλλα. Τα σχέδιά της για το άμεσο μέλλον περιλαμβάνουν μια εμφάνιση στην Ελλάδα με τα Carmina Burana του Καρλ Ορφ και μια εμφάνιση στο Βερολίνο με το Stabat mater του Ντβόρζακ.