Εsperanza Fernández

H Εsperanza Fernández (Σεβίλλη, 1966) είναι αναμφίβολα μία από τις πρώτες φωνές του τραγουδιού flamenco στις ημέρες μας. Στις αμέτρητες ικανότητές της, οι οποίες έχουν ήδη επιδειχθεί σε αναρίθμητες συναυλίες, πρέπει να προστεθεί το εκτενές ρεπερτόριό της, από την πιο δραματική seguiriya μέχρι το πιο λαϊκό ταγκό – τέτοια είναι η ευελιξία της κατά την ώρα που αφιερώνει τη φωνή της σε πολύ διαφορετικές μουσικές αισθητικές. Ονόματα όπως εκείνα των Yehudi Menuhin, Rafael Frübeck de Burgos, Mauricio Sotelo, Edmon Colomer, Rosa Torres Pardo, Angel Gil-Ordóñez, Myriam Makeba, Enrique Morente, Noa, Edward Simmons, Juan de Udaeta, Rafael Riqueni, Kiko Veneno, Guillermo McGill, Paulo Pregu, Perico Sambeat, George Colligan, Fareed Haque, Marc Miralta, José Miguel Evora και σχήματα όπως το trio Accanto της Στουτγκάρδης, Perspectives Ensemble (Νέα Υόρκη), LIM (Μαδρίτη), η Εθνική Ορχήστρα της Ισπανίας, η Ορχήστρα της Βαρκελώνης και Εθνική της Καταλωνίας, η Ορχήστρα της Πόλης Málaga, η Ορχήστρα της Νεολαίας της Ανδαλουσίας, The Wesleyan Ensemble of the Americas σημάδεψαν την καριέρα της Esperanza.
Ποιήματα των Garcia Lorca, Alberti, Vicente Aleixandre, Gabriela Mistral, Ana Istaru, Susana March, Angela Figuera, José Angel Valente έχουν ερμηνευτεί από την Esperanza. Η καλλιτεχνική της ευελιξία την οδήγησε στην πραγματοποίηση συναυλιών με διαφορετικά σχήματα όπως: ντουέτα (φωνής και κιθάρας), τρίο (φωνή, πιάνο και μπαταρία), τετράδες (φωνή, σαξόφωνο, πιάνο και συμφωνικά κρουστά), μπάντες (φωνή, δύο κιθάρες και έξι κρουστά), jazz big band (φωνή, τρομπέτα, σαξόφωνο, τρομπόνι, πιάνο, κιθάρα, κοντραμπάσο και μπαταρία), ορχήστρες μουσικής δωματίου, συμφωνικές ορχήστρες, μεγάλες ορχήστρες και χορωδίες.
Η ακτινοβολία της έχει φθάσει σε μέρη όπως η Νέα Υόρκη, το Παρίσι, το Bergen, η Λισσαβόνα, το Tampere, η Βραζιλία, το Μαρακές, η Κολωνία, οι Βρυξέλλες, η Ρώμη, η Τουλούζη. Έχει εμφανιστεί σε σημαντικότατα μουσικά κέντρα όπως το Θέατρο de la Zarzuela (Μαδρίτη), το Θέατρο Maestranza (Σεβίλλη), το Θέατρο Bretón (Logroño), το Θέατρο Barakaldo (Barakaldo), το Μεγάλο Θέατρο της Córdoba (Segovia), το Συνεδριακό Κέντρο της Salamanca, το Μέγαρο της Περιφέρειας της Murcia και το Μέγαρο Μουσικής της Valencia.
H πρώτη συμμετοχή της στο έργο «El amor brujo» πραγματοποιήθηκε το 1995, με την έναρξη του Προγράμματος της Ανδαλουσίας για Νέους Οργανοπαίκτες και το ντεμπούτο της Νεανικής Ορχήστρας της Ανδαλουσίας, όπου, υπό τη διεύθυνση του Juan de Udaeta υποδύθηκε για πρώτη φορά το ρόλο του Candelas. Αυτό το έργο της χάρισε το Βραβείο της Ανδαλουσίας για το Flamenco, καθώς και την εμφάνιση σε δίσκο ολόκληρης της εκδοχής του «1915» (Almaviva – Μουσική της Ανδαλουσίας). Το 1996 ήταν ο Edmón Colomer ο οποίος την κάλεσε αυτή τη φορά να ηχογραφήσει αυτό το ίδιο έργο με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Βαρκελώνης και την Εθνική της Καταλωνίας (Auvidis – Valois). Αργότερα, το 1997, παρουσιάζει τη σκηνοθετημένη μορφή αυτού του έργου, με τη μαρτυρία της ίδιας της Pastora Imperio, πρωταγωνιζόμενη στην αναπαράσταση της αρχικής έκδοσης του «1915» στο ίδιο θέατρο όπου παρουσιάστηκε για πρώτη φορά, το Θέατρο Lara της Μαδρίτης, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Φθινοπώρου του 1997.
Αλλά θα ήταν το 1998 που θα ηχογραφούσε, για Τρίτη φορά, το κορυφαίο έργο του Manuel de Falla, αυτή τη φορά υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Rafael Frübeck de Burgos με την Εθνική Ορχήστρα της Ισπανίας (BMG-Conifer).
Κατά το έτος 1999 υποστηρίζεται πάλι από τη Νεανική Ορχήστρα της Ανδαλουσίας υπό τη διεύθυνση του Juan de Udaeta, συμμετέχοντας στην παράσταση της «Margot» του Joaquin Turina στο Θέατρο Maestranza της Σεβίλλης. Το ίδιο έργο παίχθηκε στη Μαδρίτη, στο Θέατρο Monumental, με αφορμή την Ημέρα της Ανδαλουσίας, τις 26 Φεβρουαρίου του 2000.
Στο διεθνές πεδίο, το 1999 προσκλήθηκε από την Perspectives Ensemble της Νέας Υόρκης να ερμηνεύει «El amor brujo» στην εκκλησία του Αγίου Παύλου, μέσα στο πρόγραμμα μουσικής δωματίου του Πανεπιστημίου Columbia της Νέας Υόρκης: με το ίδιο συγκρότημα μόλις παρουσίασε πάλι το ίδιο έργο, τον περασμένο Απρίλιο, αυτή τη φορά στην ολόκληρη μορφή της, με αφηγήσεις και διαλόγους, στην Αίθουσα Συναυλιών Kauffmann της Νέας Υόρκης. Το Φεβρουάριο του 2000, επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου προσκλήθηκε από το Κέντρο Τεχνών του Πανεπιστημίου Wesleyan University of Connecticut και συνοδεύτηκε από τη Wesleyan Ensemble of the Americas, υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Angel Gil Ordóñez, έδωσε ζωή πάλι στο ρόλο του Candelas. Τον περασμένο Μάιο συμμετείχε στη σκηνοθετημένη μορφή του έργου «La viva breve» υπό τη μουσική διεύθυνση του Frübeck de Burgos και τη σκηνοθεσία του José Carlos Plaza, στο Θέατρο της Όπερας του Cagliari (Ιταλία). Μέσα σε αυτό το έτος, μετά από πολυάριθμες δισκογραφικές συνεργασίες, θα προωθήσει στην αγορά την πρώτη δουλειά της ως σολίστ, αυτή τη φορά με ρεπερτόριο αποτελούμενο μόνο από flamenco.