Wiener Symphoniker
Συμφωνική Ορχήστρα
Κατά το τέλος του 19ου αιώνα ο καιρός φάνηκε ώριμος για τον σχηματισμό μίας νέας ορχήστρας στη Βιέννη, μιας ορχήστρας που δεν θα έδινε μόνο συναυλίες δημοφιλών έργων αλλά θα ανταποκρινόταν και στην ανάγκη πρώτης παρουσίασης σύγχρονων έργων. Τον Οκτώβριο του 1900 η νέα αυτή ορχήστρα, αποκαλούμενη Ο Σύλλογος Κοντσέρτων της Βιέννης, έδωσε την πρώτη συναυλία της στην αίθουσα Musikverein υπό τη διεύθυνση του Φερντινάντ Λοέβε. Η αυθεντική αναπαράσταση αυτής της αρχικής συναυλίας στις 22 Οκτωβρίου του 2000 αποδείχθηκε μία από τις σπουδαιότερες στιγμές του ιωβηλαίου της περιόδου 2000/2001. Σήμερα η Συμφωνική ορχήστρα της Βιέννης μπορεί να βλέπει πίσω στη γεμάτη περιστατικά ιστορία της- μία ορατή ένδειξη αυτής είναι οι πολύ συχνές αλλαγές των ονομάτων της. Σ’ αυτήν την ιστορία της συγκαταλέγεται η θρυλική συναυλία στο Βατικανό το 1959 μπρος τον Πάπα Ιωάννη τον 23ο, όπως και οι παγκόσμιες πρώτες εκτελέσεις τέτοιων αριστουργημάτων όπως η Ένατη Συμφωνία του Άντον Μπρούκνερ, τα Gurre Lieder του Σένμπεργκ, το Πιάνο Κοντσέρτο για αριστερό χέρι του Ραβέλ, τις Μεταμορφώσεις του Ρίχαρντ Στράους και το Επτασφράγιστο Βιβλίο του Φράντς Σμίντ. Κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν πολλοί μουσικοί είχαν κληθεί για να υπηρετήσουν στονν στρατό, αποφεύχθηκε η διάλυση της ορχήστρας μετά από τη σύμπραξή της με τους Βιεννέζους Καλλιτέχνες του Ήχου, μία ορχήστρα που ιδρύθηκε το 1913. Παρ’ όλα αυτά οι δραστηριότητες της ορχήστρας έπαψαν το 1944 για οκτώ μήνες. Αργότερα, μετά το 1945 όλες τις δάφνες για την αναδόμηση της ορχήστρας πρέπει να δρέψουν κυρίως οι Χάνς Σβαρόφσκι, Κύριος Διευθυντής Ορχήστρας εκείνη την περίοδο και ο Γιόσεφ Κρίπς. Στα χρόνια που προηγούνταν αυτού, μαέστροι του διαμετρήματος του Μπρούνο Βάλτερ, του Ρίχαρντ Στράους, Βίλχελμ Φουρτβένγκλερ, Όσβαλντ Καμπάστα, Τζόρτζ Στζέλ ή Χάνς Κνάπερτμπους, όλοι άσκησαν μία καθοριστική επιρροή στην ορχήστρα. Μετά από αυτούς ακολούθησαν δύο Κύριοι Διευθυντές ορχήστρας: οι Χέρμπερτ φον Κάραγιαν (1950-1960) και Βόλφγκανγκ Σάβαλλις (1960-1970), οι οποίοι εξέλιξαν την ποιότητα του ήχου της ορχήστρας και ως επακόλουθο επέστρεψε ο Γιόσεφ Κρίπς για μία σύντομη περίοδο για να τον διαδεχθεί ο Κάρλο Μαρία Τζιουλίνι και μετά ο Γκενάντι Ροσντεσβένσκι. Ο Ζορζ Πρετρ, ο οποίος προτιμούσε τον τίτλο του Βασικού Φιλοξενούμενου Διευθυντή Ορχήστρας ανέλαβε έως το 1991 όταν ο Ράφαελ Φρούμπερκ ντε Μπούργκος ανέλαβε Κύριος Διευθυντής Ορχήστρας. Από το 1997 η θέση ήταν κατειλημμένη από τον Βλαντιμίρ Φεντοσέγιεφ. Ως φιλοξενούμενοι αστέρες κατόρθωσαν μεγάλες επιτυχίες ονόματα όπως οι Λέοναρντ Μπέρνστάιν, Λόριν Μάαζελ, Ζούμπιν Μέτα, Κλαούντιο Αμπάντο και Σέρτζιου Σελιμπιτάσε. Επίσης πρέπει να αναφερθούν οι "ανεπίσημοι" Κύριοι Μαέστροι όπως ο Άντον φον Βέμπερν, ο οποίος διηύθυνε τα θρυλικά κοντσέρτα των εργατών, καθώς και ο Νικολάους Χάρνονκουρτ, ο οποίος άρχισε την καριέρα του ως τσελίστας στην ορχήστρα. Στις μέρες μας, η ορχήστρα πραγματοποιεί περίπου 170 συναυλίες τον χρόνο. Εν μέρει αυτές οι συναυλίες οργανώνονται από τις δύο μεγάλες αίθουσες/ιδρύματα στη Βιέννη, το Konzerthaus και την Musikverein. Παρ’ όλα αυτά όμως, από το 1980 ένας μεγάλος αριθμός συναυλιών που συνίσταται από κύκλους οργανώνεται από την ίδια την ορχήστρα. Εκτός αυτού αναλαμβάνουν πολυάριθμες περιοδείες παντού στην Ευρώπη, στην Αμερική, την Ιαπωνία και άλλους υπερπόντιους προορισμούς. Από το 1946 η συμμετοχή της ορχήστρας στο Φεστιβάλ Μπρέγκεντζ ως "Ορχήστρα στον τόπο διαμονής της" και (συνεπώς ως ορχήστρα όπερας) έγινε παράδοση. Κατά το εκατοστό έτος της ύπαρξής της και στο κατώφλι της ερχόμενης χιλιετηρίδας σπουδαίας σημασίας για την ορχήστρα είναι η διαλεκτική μεταξύ παράδοσης και καινοτομίας – η διπλή οπτική του παρελθόντος και του μέλλοντος. Η σειρά των συναυλιών "Συζητώντας για τη μουσική" δεν εκπληρώνει μόνο μία σημαντική παιδαγωγική λειτουργία επειδή οδηγεί τους νέους ανθρώπους στη μουσική της αίθουσας συναυλιών αλλά επίσης επιτρέπει στους θαμώνες των συναυλιών μία βαθύτερη επίγνωση των μεγαλόπνοων έργων τέχνης όλων των εποχών. Η σειρά της Μουσικής Δωματίου με σολίστ και σχήματα από την ίδια την ορχήστρα καθιστά δυνατή μία πιο προσωπική αρμονική σχέση ανάμεσα σε μουσικούς και ακροατήριο. Η δισκογραφική εταιρία της ίδιας της ορχήστρας, η “Symphonia Tonaufnahme” καταμετρά πολλές επιτυχείς συνεργασίες όπως οι ηχογραφήσεις όλων των συμφωνιών του Σοστακόβιτς με τον Ελιάου Ινμπαλ και τα Κοντσέρτα για πιάνο του Μότσαρτ με τον Ρούντολφ Μπούχμπιντερ, έργα τα οποία μαζί με τη δουλειά του Κρίστιαν Κολονόβιτς “VSOP” εξυπηρετούν ώστε να υπερπηδηθούν τα πεπαλαιωμένα εμπόδια ανάμεσα στη σοβαρή μουσική και την ελαφρά μουσική. Τα καλλιτεχνικά επιτεύγματα της Συμφωνικής Ορχήστρας της Βιέννης επαληθεύονται σε πολυάριθμες ηχογραφήσεις, με αποτέλεσμα να τιμηθεί η ορχήστρα το φθινόπωρο του 2000 επί τη ευκαιρία της εκατοστής επετείου της με μία συλλογή CD με τα καλύτερα κομμάτια του ρεπερτορίου της. Νέες εγγραφές είναι ένα interactive CD-ROM όπως και μία επετειακή έκδοση του Χόλτσχάουζεν.